Arthur Brox skriver i Berg og Torsken bygdebok:
«Holmen er ei gruppe holmar og skjær ute i havet, ei halv mil frå næraste gard på Senja. Dei to største er Ytterholmen og Innerholmen, som no er knytt saman med ein molostubbe. Utafor på sør- og vestsida ligg Skreingen, Gåsholmane, Buholmen, Nils Svensaholmen, Lamholmen, Likholmen, Hesterevholmen, Håkjerringholmen, Skjolden og ei lang rekke skjær og båar.
Holmane er nakne og fylt av berg og stein. Jord er det ytterst lite av. Men graset gror villig i bergkløftene, velgjødsla som det er av all den sjøfugl som held til her.
Det var to gode småbåthamner og landingsplasser her ute, Ytterkeila og Innerkeila. Ytterkeila var den største og beste, men når det blei storm frå havet, måtte båtane settes opp.
Dei mest kjende fiskeplassane på holmehavet var Angvaren og Ramnen, dessutan Sildstøingan, Skjoldan, Okseskolten, Dyrskolten og Svinskallen.
Holmen var på 14--1500-talet eit stort og vidkjent fiskevær, der folk frå bygdene kring Vågsfjorden hadde rorbuer og dreiv fiske. På eit hollandsk kart frå 1600-åra er Holmen tegna inn i stor målestokk og er saman med Ørja dei einaste stadene på Senja som er nemnt.
Fisket tok seg noe opp på 1800-talet. Det blei handel og "gjestgiveri" her, og Holmen blei atter basis for vinterfisket og eit sentrum i bygda. Fisket nådde høgdepunktet i 1880--90-åra, då ein stor del av fiskarane i Sør-Troms låg til rors her. Det var folksamt og trongt om plassen der ute i den tida. Etter statistikken for 1894 var over 1.000 mann samla i Holmen under vinterfisket det året. Same året rodde 411 mann vårfiske og 240 mann sommarfiske der.»
Sjekk bildene og funder over hvor det var plass til over 1.000 mennesker.